De Krim De familie van den Hogen was in Volendam een jonge familie. Pauw van den Hogen kwam uit de omgeving van Woerden en was van boerenkomaf. Hij was machinist op het trammetje van de Noord- en Zuid-Hollandse trammaatschappij en reed in die functie ook het Rondje Volendam-Amsterdam. In 1913 waagde hij vanuit Edam de stap naar het kasteleinsschap in Volendam: hij kocht het verwaarloosde cafâe De Krim aan de Haven. Dat cafâe dateerde van zo ongeveer 1855. De naam lijkt geèinspireerd op de bloedige Krimoorlog van 1854-1856, waarin Florence Nightingale het symbool van menslievende verpleging werd. Maar niets is minder waar. Het was de naam van het dorp waar kastelein Toon de Poep Sprokholt (1822), was opgegroeid, een dorp gelegen tussen Koevorden en Slagharen. Toon was als knecht op een turfschip naar Volendam gekomen en was daar in 1851 Trijntje Stavenuiter (1827) tegengekomen: samen kregen zij een dochter Mietje, die wel trouwde maar geen kinderen kreeg. Mie van Pauw de Boer was naar haar vernoemd.
De lichtjes van Amsterdam
Pauw van den Hogen verbouwde de boel, zette zijn naam op de voorgevel en trok er met zijn gezin in. Nadat zijn vrouw bij het derde kindje was gestorven, hertrouwde hij met de twintig jaar jongere Anne Bouwman uit Amsterdam.
Anne was voor de gezelligheid meegegaan met een vriendin die wel wilde kennismaken met de jonge weduwnaar. Pauw zag haar en was meteen van de rails en zo kon het gebeuren dat niet de vriendin, maar Anne âaan hem bleef hangen'.
De overgang van het haar zo vertrouwde Amsterdam naar Volendam was groot. Dat voelde ze sterk, toen de pastoor Jan van der Weiden haar 'heidense' kersboom probeerde te verbieden, en nog sterker toen hij haar op een hoogtijdag in een volle kerk de communie weigerde: haar decolletâe vond hij te laag uitgesneden. Maar ze was een sterke persoonlijkheid en redde het, met Pauw met wie ze nog zeven kinderen kreeg, en met het Volendam van Van der Weiden. Wel was haar heimwee af en toe zo groot, dat ze 's avonds het Havendijkje opging om met betraande ogen even naar de lichtjes van Amsterdam te kijken. Toen Pauw in 1934 overleed zette Anne met haar personeel, de Kuup, Jan van Lijst en Aal van Kappie, en met haar oudste kinderen de zaak energiek voort. Ze dwong er bewondering mee af. Daarom âen om haar karakteristieke lakonieke manier van uitdrukken werd Anne een geziene en geciteerde vrouw in het dorp. Als wij als kinderen om iets zeurden, werd het definitieve 'nee' van mijn moeder vaak begeleid door een An me kont, zou Anne van Pauw zeggen'.
Genealogie Raamsdonk
Personen
